Leki obniżające ciśnienie krwi
Nerki
- Inhibitory ACE - Hamują enzym wytwarzający angiotensynę II, hormon, który uczestniczy w podnoszeniu ciśnienia krwi. Leki te doprowadzają do rozkurczu naczyń, a więc do obniżenia ciśnienia. Leki: benazepril, captopril, cilazapril, enalapril, fosinopril, imidapril, lisinopril, moexipril, perindopril, quinapril, ramipril, trandolapril.
- diuretyki (leki moczopędne) - usuwają z organizmu nadmiar sodu, a z nim wodę. Obniżenie ciśnienia wynika przede wszystkim ze zmniejszenia objętości krwi krążącej w układzie sercowo-naczyniowym. Leki: chlortalidone, clopamide, furosemide, hydrochlorothiazide, indapamide, spironolactone, torasemide.
Mózg
leki działające na ośrodkowy układ nerwowy - działają bezpośrednio na ośrodki regulacji ciśnienia znajdujące się w mózgu. Hamują wysyłanie sygnałów powodujących skurcz naczyń i przyspieszenie rytmu serca. Leki: clonidine, moxonidine, methyldopa, rilmenidine.
Serce
- beta-blokery inaczej: beta-adrenolityki. Zwalniają rytm pracy serca. Zmniejszenie ilości tłoczonej krwi powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego. Leki: acebutolol, atenolol, betaxolol, bisprolol, carvedilol, celiprolol, labetalol, metoprolol, nebivolol, pindolol, propranoiol, sotalol.
- blokery kanałów wapniowych - inaczej: antagoniści wapnia. Hamują napływ wapnia do komórek mięśniowych serca i tętnic, prowadząc do osłabienia skurczów serca oraz rozszerzenia tętnic. Niektóre dodatkowo zwalniają pracę serca. Leki: amlodipine, diltiazem, felodipine, isradipine, lacidipine, nifedipine, nimodipine, nitrendipine, verapamil.
naczynia krwionośne/tętnice
- alfa-blokery - blokują receptory adrenaliny i noradrenaliny. Ciśnienie krwi spada dzięki rozszerzeniu tętnic. W niewielkim stopniu obniżają też poziom cholesterolu całkowitego i trójglicerydów we krwi. Leki: doxazosin, prazosin, terazosin
- blokery receptora angiotensyny II- blokują działanie krążącej angiotensyny II, rozszerzając tętnice. Leki: candesartan, eprosartan, irbesartan, losartan, telmisartan, valsartan.
wazodylatatory (leki bezpośrednio rozkurczające naczynia) - w wyniku różnorodnych mechanizmów działania w końcowym efekcie przyczyniają się do spadku ciśnienia krwi. Leki: bencyclane, buflomedil, dihydralazine, nicergoline, nicotinyi tartrate, nicotinate, pentoxifylline, piribedil, terazosin, todralazine, xantinol.
Znane leki na nadciśnienie, czy mogę je sobie dawkować sam lub tak jak sąsiadka?
Leczenie nadciśnienia trwa całe życie. Nieodpowiedzialne stosowanie leków może skrócić życie. Cała terapia musi być dostosowana do indywidualnych potrzeb i stanu chorego. Zwykle Ieczenie nadciśnienia rozpoczynamy od zmiany trybu życia, wprowadzenia odpowiedniej diety, redukcji masy ciała u chorych z nadwagą. Dopiero później, lub jeśli to konieczne, równolegle, zaczynamy podawać leki. Zarówno rodzaj leków, jak i dawki są stosowane indywidualnie. Dlatego nie można samemu ich dobierać albo zmieniać, zwłaszcza że sposobów leczenia nadciśnienia jest wiele. Do najczęściej stosowanych grup leków zaliczamy:
- inhibitory ACE — blokujące syntezę angiotensyny II;
- beta-adrenolityki zmniejszające obciążenie serca (opisujemy je w zeszycie 4);
- diuretyki, czyli leki moczopędne;
- antagoniści wapnia silnie poszerzające naczynia krwionośne;
- alfa-adrenolityki blokujące działanie substancji silnie kurczących naczynia.
Beta-adrenolityki, inhibitory ACE i diuretyki to leki tzw. pierwszego rzutu. Od nich zwykle zaczyna się terapię. Dobór leku zależy od wieku chorego, stopnia zaawansowania choroby, wysokości ciśnienia, chorób współistniejących. Gdy pacjent nie jest w stanie ograniczyć soli w diecie, pomocne staje się podawanie diuretyków. Jeśli inhibitory ACE, beta-blokery i diuretyki nie wyrównają ciśnienia albo z jakichś powodów pacjent nie może przyjmować betablokerów, lub wyżej wymienione grupy nie wyrównują ciśnienia, stosuje się preparaty z grupy antagonistów wapnia. Inną grupą leków stosowanych w nadciśnieniu są są alfa-adrenolityki, szczególnie korzystne u mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego.