0
Almitryna jest stosowana w niewydolności oddechowej ze współistniejącą hipoksemią.
Poprawia utlenowanie krwi poprzez stymulację obwodowych receptorów w aorcie i tętnicy szyjnej. W dawce 1 mg/kg mc. normalizuje stosunek wentylacji do perfuzji i zmniejsza przeciek krwi, w dawkach wyższych stymuluje wentylację płuc. Zwiększa PaO2. Po podaniu doustnym wchłania się szybko, osiągając maksym. stężenie w osoczu w 3 h po podaniu. Jest metabolizowana gł. w wątrobie. Wydalana gł. z kałem w postaci nieczynnych metabolitów. Po jednorazowym podaniu okres połowicznej eliminacji wynosi 40-80 h. Po wielokrotnym podaniu wydłuża się do 30 dni. W 99% łączy się z białkami osocza.
Przeciwwskazania:Ciężka niewydolność wątroby, spastyczne skurcze oskrzeli, napad astmy oskrzelowej. Ciąża, Karmienie piersią. Nie należy stosować.
Interakcje: dotychczas nie stwierdzono.
Działania niepożądane: zmniejszenie masy ciała, obwodowe neuropatie - mrowienie, kłucie, drętwienie kończyn dolnych, nudności, wymioty, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, uczucie duszności, zaburzenia snu (bezsenność, nadmierna senność), pobudzenie, niepokój, uczucie przyspieszonego bicia serca, zawroty głowy, zmiany skórne.
Dawkowanie: Doustnie 1 mg/kg mc., przeciętnie 50-100 mg dz. w 2 dawkach podczas głównych posiłków. Dożylnie - w trwającym ponad 2 h wlewie (nie zaleca się bezpośredniego podawania leku do żyły), w maksym. dawce do 3 mg/kg mc. w 2 lub 3 dawkach podziel. - w hipowentylacji pęcherzykowej 1-3 mg/kg mc. na 24 h w powolnym wlewie powtarzanym 2- lub 3-krotnie, nie przekraczając dawki 180 mg w ciągu 24 h; w anestezjologii 0,5-1 mg/kg mc. na 24 h.
Uwagi: W razie pojawienia się objawów parestezji (mrowienie, kłucie, drętwienie kończyn) lub nie wyjaśnionej utraty masy ciała powyżej 5% należy przerwać leczenie.
W czerwcu 2013 roku lek został wycofany na prośbę Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych. Stwierdzone korzyści ze stosowania doustnych preparatów nie przeważają nad ryzykiem.
